«Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας (·) λάθος! Κι αλλάξαμε ζωή». Σ’ αυτή τη θάλασσα, σ’ αυτόν τον τόπο, όλη η ιστορία είναι μια άνω τελεία που μπαίνει και βγαίνει και κανείς δεν μπορεί να πει πότε είναι λάθος και πότε σωστή. ***

Είτε διακόσια χρόνια από την επανάσταση, είτε τρεις χιλιάδες και βάλε χρόνια από τον τρωικό πόλεμο, σε αντίθεση με άλλες μάχες, η μάχη με τον χρόνο ποτέ δεν χάθηκε σ’ αυτόν τον τόπο. Κυλάει σαν να μην συμβαίνει τίποτα.***

Στο CNN «οι προοπτικές της χώρας είναι εξαιρετικά ευοίωνες» με φόντο οικογενειακές φωτογραφίες, στα δικά μας κανάλια «συμπολίτες μου» και βόηθα Παναγιά.***

Οι πολίτες αποδέχονται τον ρόλο που τους μοιράζει η εξουσία, έχοντας κατά νου ότι κάποια στιγμή θα πέσει η αυλαία του πανδημικού δράματος. Γιατί, δεν είναι ότι θέλουν να αυτοξαιρεθούν από τα υγειονομικά μέτρα. Να αυτοαναιρεθούν δεν θέλουν. Όμως, το δράμα συνεχίζεται χωρίς να προβλέπεται τέλος.***

Είμαστε ένας πολιτισμός των χεριών. Είτε αυτά σφίγγονται σε χειραψία, είτε υψώνονται ως γροθιά, είτε χαϊδεύουν τρυφερά κάτι, είτε τα περνάμε γύρω από την πλάτη και το κορμί ενός άλλου ανθρώπου για κουράγιο και για όλα εκείνα τα ευγενικά συναισθήματα που φέρνουν δυο πλάσματα κοντά. Κι είμαστε ένας πολιτισμός των χεριών, χρησιμοποιώντας τα χέρια μας σε κάθε είδους τέχνη, κάθε δεξιότητα, λέμε πιάνουν τα χέρια κάποιου.***

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μια χαρακτηριστική ματιά να βλέπει τα πράγματα και καμιά άλλη. Όμως, έχει πάμπολλους τρόπους να σου δείχνει ότι σε βλέπει κατώτερο.***