Είτε διακόσια χρόνια από την επανάσταση, είτε τρεις και βάλε χιλιάδες χρόνια από τον τρωικό πόλεμο, σε αντίθεση με άλλες μάχες, η μάχη με τον χρόνο ποτέ δεν χάθηκε σ’ αυτόν τον τόπο. Κυλάει σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την επανάσταση του 1821 στην πιο δραματική συγκυρία. Παρόλα αυτά η εγχώρια ολιγαρχία δεν καταλαβαίνει τίποτα και συνεχίζει απτόητη να βαδίζει στον δρόμο της δόξας. Δεν έχει συμπληρωθεί ούτε ένα εικοσιτετράωρο από τη δραματική χθεσινή εφημερία στο νοσοκομείο «Λαϊκό», όταν τα κρεβάτια γέμισαν, η εφημερία διακόπηκε, ενώ δύο ασθενείς έχασαν τη μάχη, περιμένοντας επί δύο και τρεις μέρες διασωλημενωμένοι για δύο και τρεις μέρες σε κοινό κρεβάτι.
Την ώρα, βεβαίως, που οι κοινοί θνητοί συναντούν τη μοίρα τους, οι άρχοντες αναπνέουν το οξυγόνο της covid-free ευδαιμονίας, που αυτή τη φορά πλημμύρισε το Προεδρικό Μέγαρο, επιτρέποντας μερικές ανάσες ελευθερίας. Εκεί η οικοδεσπότισσα Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποδέχθηκε τον πρωθυπουργό, αρχηγούς κομμάτων, μερικούς υψηλούς προσκεκλημένους από το εξωτερικό (όχι πάντως ομολόγους της προεδρίας ως επί το πλείστον) και τους γνωστούς ευεργέτες του έθνους που δεν λείπουν από την εθνική ατζέντα. Στη συνέχεια παρατέθηκε δείπνο με αφορμή τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου.
Μπορεί να μην έχουμε γιατρούς, νοσηλευτές και κενά κρεβάτια στα δημόσια νοσοκομεία και μπορεί να μην γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει σήμερα στην πρώτη γραμμή αυτού που ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας περιέγραψε ως πόλεμο, αλλά μάθαμε με κάθε λεπτομέρεια τι συνέφαγαν και με τι ενδύθηκαν οι υψηλοί προσκεκλημένοι. Όμως, ας μην λαϊκίζουμε. Αφενός, δεν είναι λίγο να έχεις το δικό σου Προεδρικό Μέγαρο. Αφετέρου, αύριο θα βλέπουμε τα αεροπλάνα να πετούν πανηγυρικά. Για την ακρίβεια θα βλέπουμε το ισοδύναμο σε ΜΕΘ που δεν φτιάχτηκαν· και θα πρέπει να είμαστε και περήφανοι. Καληνύχτα και καλή τύχη. ■