Το όλο πράγμα με τις απαγορεύσεις μπορεί να ιδωθεί ως πείραμα: «η μετακίνησή σας δεν ακολουθεί τους Όρους της κοινότητας».


1.

Προστασία πληθυσμού από πανδημία είναι η έγκαιρη ενεργοποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας, όπου η απομόνωση μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων για υγειονομικούς λόγους συνοδεύεται ταυτόχρονα από καθολική και πλήρη στήριξή τους σε πολλαπλά επίπεδα. Μηνύματα σε κρατικό πενταψήφιο για το πού πας και τι κάνεις είναι επιτήρηση πληθυσμού. Με δεδομένο ότι οι πολίτες έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία περιορίσει τις μετακινήσεις τους και ακολουθούν τις οδηγίες προφύλαξης, το μέτρο της απαγόρευσης απλώς κανονικοποιεί την απαγόρευση ως μέτρο.

2.

«Το κράτος είμαι εγώ». Υπάρχει μόνο ένας Αρχηγός, ο οποίος μπαίνει σε κάθε σπίτι, όποτε το επιθυμεί, επαναλαμβάνοντας σε κάθε πρόταση τη λέξη «εγώ», με άρτιο επικοινωνιακά λογύδριο, το οποίο καταλύει κάθε έννοια και λειτουργία λογοδοσίας στη δημόσια σφαίρα. Δεν ελέγχεται, δεν αμφισβητείται, αυτοανακηρύσσεται σε πολέμαρχο εγγυητή μιας κάποιας ενότητας, η οποία προσδιορίζεται αποκλειστικώς και μόνο από τις αξίες του κόμματός του. Δεν μπορεί να πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι οποιοσδήποτε πολιτικός, οπουδήποτε στον κόσμο, που έχει υπογράψει απολύσεις γιατρών και νοσηλευτών, έχει προτεραιότητα τη δημόσια υγεία.

3.

Τη θέση του υπουργικού συμβουλίου παίρνει μια Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, που λειτουργεί ως πολίτ μπιρό, με τα υπουργεία σε ρόλο εντολοδόχου και διαχειριστή οδηγιών. Κάπως έτσι λειτουργεί –τηρουμένων των αναλογιών– και η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου το πολιτικό πρόγραμμα έχει δώσει τη θέση του στις λεγόμενες καλές πρακτικές.

4.

Καταργείται de facto η νομοθετική εξουσία. Οι βουλευτές είναι απομονωμένοι ουσιαστικά στις περιφέρειές τους, δεν έχουν καμία δύναμη παρέμβασης και μερικοί μόνο εξ αυτών εμφανίζονται σε τηλεοπτικά πάνελ, συνδράμοντας συνήθως στην κατήχηση και πειθάρχηση της κοινής γνώμης.

5.

Δεν υπάρχει αρχηγός κράτους. Δεν είναι μόνο ότι κανένας δεν πήρε είδηση την αλλαγή στο ύπατο αξίωμα της χώρας. Είναι ότι αποδεικνύεται ξεκάθαρα ο διακοσμητικός ρόλος του κατά τ’ άλλα ρυθμιστή του πολιτεύματος. Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση οι πολυσυζητημένοι συμβολισμοί της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας όχι μόνο δεν αναδεικνύονται, αλλά έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, αφού ταυτίζονται με την πλήρη αποδυνάμωση του αξιώματος. Αντί, δηλαδή, να καταλαβαίνουμε ότι μια γυναίκα είναι αρχηγός, καταλαβαίνουμε ότι σε μια τόσο αποδυναμωμένη θέση δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια γυναίκα.

6.

Η αντιπολίτευση ασκείται μέσω Skype.

7.

Αντί οι δημοσιογράφοι να ελέγχουν την εξουσία, ελέγχουν ως ασφαλίτες τους πολίτες. Η δημοσιογραφική παραγωγή είναι προσανατολισμένη στο να επιβεβαιώνει το κυβερνητικό αφήγημα και αποφεύγει προκλητικά να θέσει ένα υγιές και περιεκτικό πλαίσιο δημοσίου διαλόγου με καίρια και έγκυρα ερωτήματα προς όσους κατέχουν θέσεις ευθύνης. Αντί να ενισχύει την κοινωνική συνοχή, προκρίνει τον κοινωνικό αυτοματισμό. Και αντί να προβάλλει την αίσθηση συλλογικής μοίρας, προάγει την κουλτούρα συλλογικής ενοχής και τιμωρίας.

8.

Επί δέκα χρόνια οι μάζες έχουν εθιστεί στο να τροφοδοτούν μια αμερικανική εταιρεία με κάθε στοιχείο της ζωής τους. Αποδείχτηκε ότι αυτή η εταιρεία δεν εμπορεύεται απλώς τα δεδομένα στις χρηματαγορές, αλλά και στα παρασκήνια της κεντρικής εξουσίας. Η Cambridge Analytica έβγαλε κυβέρνηση στις ΗΠΑ. Μια υγειονομική κρίση αρκεί για να αποδείξει ότι το κράτος μπορεί να παρακάμψει τους ενδιάμεσους, μετατρέποντας την αυριανή σας ανάρτηση «χαρούμενος στον τόπο Αθήνα» σε «βεβαίωση κατ’ εξαίρεση μετακίνησης πολιτών». Κανείς δεν πιστεύει ότι τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν θα καταστραφούν κι ότι δεν θα μπει στον πειρασμό να τα χρησιμοποιήσει μια κυβέρνηση που έχει δώσει διαπιστευτήρια στην καταστρατήγηση των κανόνων. Απλώς, κανείς δεν πιστεύει κι ότι είναι ικανή να τα αξιοποιήσει. Το όλο πράγμα μπορεί να ιδωθεί ως πείραμα: «η μετακίνησή σας δεν ακολουθεί τους Όρους της κοινότητας».

9.

Αν πεθάνουν πολλοί, φταίτε εσείς ή κάποιοι από εσάς. Αν δεν πεθάνουν πολλοί, είναι γιατί ήμασταν εμείς εδώ. Κάπως έτσι ξεκινούν όλοι οι μικροί ή μεγάλοι φασισμοί.

10.

Ξεκινά μια σκοτεινή εποχή παγκοσμίως. Όσο γρήγορα έρχονται τα έκτακτα μέτρα, τόσο αργά φεύγουν. Μετά από τα φτωχά αποτελέσματα της διαχείρισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης στη χαμένη δεκαετία που πέρασε, ο καπιταλισμός κάνει reset και ετοιμάζεται να εκδιώξει τους νεοφιλελεύθερους ως αποδιοπομπαίους τράγους. Ένα μοντέλο Κίνας χωρίς τα σύμβολά της φαντάζει ιδανική λύση ανάγκης για την περίσταση, όταν ο δυτικός κόσμος παραδέχεται ότι έχει μείνει ακέφαλος, εξαιτίας της βαθιάς πολιτικής κρίσης που μαστίζει την αμερικανική δημοκρατία.

Ο θάνατος, βεβαίως, δεν θα έχει την τελευταία λέξη. Ποτέ δεν την είχε. Θα την έχει η ανθρωποφοβία, αυτή που ξεκίνησε με τον εχθρό προ των πυλών και τώρα ακονίζει τα νύχια της για τον εσωτερικό, επιβάλλοντας ως αίτιο την αμαρτία κι ως αιτιατό τον εξαγνισμό. Είναι ο φόβος, ανόητοι. Και η ελπίδα που έχει χαθεί.

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.