Ο πόλεμος ήρθε και μπήκε παντού, έφτασε μέχρι και μέσα στα σπίτια μας. Και ήρθε γιατί, στο ξεφούσκωμα του πρώτου κύματος της πανδημίας, το κράτος Μητσοτάκη απασχολούσε μόνο ένα πράγμα: να προβλέψει τον χρόνο των κοινωνικών αντιδράσεων από τις οικονομικές συνέπειες των περιοριστικών μέτρων.

Με όλα αυτά τα απίθανα που βλέπουμε και ακούμε να συμβαίνουν, το συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει ούτε κυβέρνηση, ούτε ΝΔ. Υπάρχει κράτος Μητσοτάκη. Και κράτος Μητσοτάκη είναι αυτό όπου, έναν μήνα μετά το τέλος της δίκης της Χρυσής Αυγής, ο υπαρχηγός της ναζιστικής οργάνωσης παραμένει ασύλληπτος.

Και την ίδια στιγμή, που ένα ολόκληρο σύστημα παίζει τον παπά, η εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών δίνει εντολή για διενέργεια ποινικής προκαταρκτικής έρευνας, προκειμένου να ερευνηθεί αν κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου τελέστηκαν αξιόποινες πράξεις από τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς, μεταξύ των αρχηγών και ο προηγούμενος πρωθυπουργός.

Ο ιθύνων τώρα νους αυτού του κράτους Μητσοτάκη είπε σε συνέντευξή του, ότι οι ΜΕΘ δεν είναι λύση του ζητήματος, αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ, θα είχαμε και πολύ μεγαλύτερο αριθμό νεκρών. Και η καρδιά αυτού του κράτους Μητσοτάκη κραύγασε σε συνέντευξή του την προηγούμενη μέρα ότι πανηγυρίζει που έχουμε λιγότερους νεκρούς αναλογικά σε σχέση με το Βέλγιο.

Την ίδια ώρα κατατίθεται προϋπολογισμός με μειωμένες δαπάνες για την υγεία. Και την ίδια ώρα παρουσιάζεται σχέδιο (το οποίο έχει συντάξει ένας νομπελίστας κι άρα αυτό του προσδίδει κάποιο τάχα κύρος), με το οποίο σχέδιο δρομολογείται οικονομική πολιτική τύπου Χιλής-Πινοτσέτ.

Παράλληλα, το κράτος Μητσοτάκη δωροδοκεί μιντιάρχες, σχολάρχες, κλινικάρχες και κάθε είδους -άρχες από την ανώτερη ιεραρχία των υπστηρικτών της. Στις δε χαμηλότερες βαθμίδες της κοινωνικής ιεραρχίας, όπου δεν παίζουν δώρα, το κράτος Μητσοτάκη προσφέρει άρτον και θεάματα με τη μορφή «νόμος και τάξη».

Όσοι υποστηρίζουν αυτό το κράτος, ελπίζοντας μέχρι την ύστατη ώρα για μικροδώρα, χαίρονται για το ξύλο που τρώνε απ’ τη μια όσοι του ασκούν κριτική, απ’ την άλλη όσοι κατάλαβαν ότι τους έκοψαν οριστικά τα δώρα.

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Κι αυτό είναι το κράτος Μητσοτάκη εν μέσω υγειονομικής κατάρρευσης, όπου χάνονται 100 άνθρωποι τη μέρα. Θα μπορούσε αυτός ο υγειονομικός πόλεμος να αποφευχθεί; Ναι. Αλλά, δεν τον αποφύγαμε. Ο πόλεμος ήρθε και μπήκε παντού, έφτασε μέχρι και μέσα στα σπίτια μας.

Και ήρθε γιατί, στο ξεφούσκωμα του πρώτου κύματος της πανδημίας, το κράτος Μητσοτάκη απασχολούσε μόνο ένα πράγμα: να προβλέψει τον χρόνο των κοινωνικών αντιδράσεων από τις οικονομικές συνέπειες των περιοριστικών μέτρων.

Και είτε να πάει σε εκλογές με το παραμύθι «ο Μητσοτάκης νίκησε τον κορονοϊό», είτε να περάσει με συνοπτικές διαδικασίες το παραμύθι των μεταρρυθμίσεων:

• νόμο για το περιβάλλον κατά του περιβάλλοντος,
• νόμο για τη δημόσια παιδεία υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
• νόμο για την πτώχευση φυσικών προσώπων υπέρ των τραπεζών,
• νόμο για τις διαδηλώσεις κατά των διαδηλωτών,
• νόμο για την εργασία που καταργεί το οκτάωρο και ποινικοποιεί τις απεργίες.

Επέλεξε το δεύτερο παραμύθι, ποντάροντας στο ότι η προσοχή του κόσμου θα ήταν για καιρό στραμμένη στην επούλωση των αφόρητων συνεπειών της πανδημίας στην κοινωνική του ζωή, μιας και σ’ αυτές τις συνθήκες το κοινωνικά αφόρητο πιέζει νωρίτερα τον μέσο όρο από ό,τι τον πιέζει το οικονομικά αφόρητο.

Σε καμία περίπτωση το κράτος Μητσοτάκη δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ. Δεν έδειξε σε καμία περίπτωση μέσα στο καλοκαίρι ότι ήταν αυτό η προτεραιότητά του· να προσλάβει ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, να κάνει μαζικά τεστ, να εκμεταλλευτεί τις δομές της πρωτοβάθμιας υγείας, να εντοπίσει τις ευπαθείς ομάδες (π.χ. γηροκομεία, χρόνια νοσήματα κ.α.), να οργανώσει νωρίτερα και πληρέστερα το υγειονομικό φορτίο φθινοπώρου-χειμώνα, να οργανώσει τις βασικές υπηρεσίες (υγειονομικές, διοικητικές κ.α.) βάσει ενός δυσμενούς σεναρίου, ενός συγκροτημένου σχεδίου και αυστηρών πρωτοκόλλων. Ούτε προδιαγραφές για μάσκες –το πιο απλό– δεν ήταν ικανό το κράτος Μητσοτάκη να συντάξει.

Πισωγύρισμα

Και ο υγειονομικός πόλεμος όχι μόνο ήρθε, αλλά ήρθε για να μείνει. Κι αυτό, επειδή στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, το κράτος Μητσοτάκη επιμένει να μην ενισχύει το ΕΣΥ κι οτιδήποτε έχει δημόσιο χαρακτήρα, ποντάροντας τα πάντα στον ερχομό ενός εμβολίου, την αντοχή των υποσυστημάτων εξουσίας που βάζουν πλάτη στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και τη σύγχυση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία.

Από την αρχή της πανδημίας έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 1700 άνθρωποι. Και την απώλεια τόσων ανθρώπων το κράτος Μητσοτάκη ουσιαστικά την αποδίδει στην έλλειψη ατομικής ευθύνης. Είναι το ίδιο κράτος που κατέλαβε την εξουσία διασπείροντας κι εντείνοντας τον ηθικό πανικό για τέσσερα χρόνια επί παντός επιστητού στη δημοσια ζωή της χώρας.

Μεγαλύτερος κίνδυνος από το να ξανακυβερνήσει το κράτος Μητσοτάκη (και όχι γενικά και αόριστα η ΝΔ) είναι να επιβληθεί ως κουλτούρα. Θα πρόκειται για ένα τρομερό πισωγύρισμα στην ελληνική ιστορία.

(Δημοσιεύτηκε στο Facebook, την Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020).