Στη Βρετανία ανακαλύπτουν το εμβόλιο, στην Ευρώπη ανακαλύπτουν ξανά τη λιτότητα.
Την ώρα που στη Μεγάλη Βρετανία –τη χώρα που δεν θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της μετά την έξοδό της από την Ευρωπαϊκή Ένωση– βρίσκονται πιο κοντά απ’ τον καθέναν στην ανακάλυψη του σωτήριου εμβολίου για τον κορονοϊό, στην Ευρωπαϊκή Ένωση –όπου βαράει το ταμπούρλο η Γερμανία και όλοι χορεύουν– ετοιμαζόμαστε ξανά για μνημόνια και δημοσιονομικούς περιορισμούς, στο πλαίσιο των όρων παροχής οικονομικής στήριξης για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας σε εθνικούς προϋπολογισμούς και επιχειρήσεις. Η Ευρώπη μίλησε και έχει σχέδιο ανάκαμψης κι ένας νέος όρος κάνει την εμφάνισή του στο ευρωπαϊκό λεξικό: οι «φειδωλοί» (Ολλανδία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία).
Κάποιος κάπου σε ένα καφενείο της επικράτειας φωνάζει «κλείστε το μπουρδέλο». Οφείλουμε να καταγράψουμε το ξέσπασμά του, αλλά να διατηρήσουμε την ορθή κρίση μας, εξετάζοντας με σύνεση τα πολιτικά φαινόμενα. Κυρίως, προετοιμάζοντας εαυτούς και συλλογικές δομές γι’ αυτό που διακρίνεται ως άλλη μια ιστορική νομοτέλεια για μια Χανσεατική Λίγκα 4G, της εποχής, που –κατά το κοινώς λεγόμενον– δεν φτουράει. Το προσπάθησαν και στο παρελθόν να ενωθούν, αλλά πάντα κάπου σκαλώνει το ντιλ, με τραγικές συνέπειες για τους υποτελείς.
Θα αντέτεινε κανείς ότι ο αγγλοσαξονικός κόσμος φτάνει σε τέτοια επίπεδα επιτυχιών, όπως ξαναφτάσαμε στις μέρες μας να θεωρείται ένα εμβόλιο, γιατί έχει προϋπάρξει η ενσωμάτωση στο πολιτικό σύστημα όλων εκείνων των αναγκαίων και ικανών για τον νεοφιλελευθερισμό συνθηκών, που οδηγούν –κατά το ιδεολόγημα– στις επιτυχίες.
Με λίγα λόγια και στην Αγγλία η λιτότητα έχει το πάνω χέρι, όπως παντού στην ηπειρωτική Ευρώπη, κι ενδεχομένως εμείς να μην την έχουμε τόσο μεγάλη, όπως μας υπενθυμίζουν ανά τακτά διαστήματα οι ολλανδοί εταίροι, οι οποίοι ιστορικά λειτουργούν ως αμορτισέρ ανάμεσα στις εκάστοτε 3-4 μεγάλες δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου – κι άρα κάτι θα ξέρουν, όπως ίσως το παρατηρητικό μάτι μπορεί να διακρίνει σε πίνακες της ολλανδικής αναγέννησης. Και χωρίς λιτότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει –λέει το ιδεολόγημα– η αυτενέργεια των αγορών, από τις οποίες και μόνο αυτές δύναται να προέλθει η επιτυχία.
Βέβαια, μερικοί αγνοούν έναν μεγάλο αστερίσκο που λέγεται νομισματική πολιτική και έναν διπλό μεγάλο αστερίσκο που παραπέμπει στη δυνατότητα των Βρετανών να έχουν τη δική τους. Μπορεί να μην έχουν πια δική τους βιομηχανία, αλλά έχουν δικά τους πανεπιστήμια και τράπεζες. Όπως και να ‘χει, στον καπιταλισμό του new normal μετράει κι ας μην πετάει.
Θα μπορούσε να είναι λαϊκό έργο σε μπουλούκι ηθοποιών, αν δεν ήταν η πραγματικότητα της Ευρώπης στον 21ο αιώνα. (Ποιος το σκέφτηκε το «φειδωλοί», για όνομα του Θεού;) Σε κάθε περίπτωση το ερώτημα για το μέλλον παραμένει. Κι επειδή κάθε φορά καταλήγουμε στον αφορισμό ότι δεν υπάρχει μέλλον, καλό θα ήταν αυτή τη φορά να πάρουμε τα μέτρα μας, προτού βρεθούμε προ τετελεσμένων. Τρέχουν και οι δόσεις της παλιάς μας ευρωπεριπέτειας, λίγο αφότου τελειώσαμε με τις δόσεις ακόμα παλαιότερων και ούτω καθ’ εξής. Αυτή η δουλειά θα γίνεται συνέχεια;
Σε αντίθεση με το τι πιστεύουν πολλοί, φαίνεται απίθανο να εμφανιστεί στο εγγύς μέλλον ως σωτήρας κάποιος κομμουνιστής ιππότης πάνω σε μαύρο άλογο, για να σπάσει, κυνηγώντας ανεμόμυλους, τον φαύλο κύκλο ανάμεσα σε αστούς και wannabe αριστοκράτες, την ευδαιμονία των οποίων αναστατώνουν διαχρονικά οι σποραδικές πανδημίες της ιστορίας. Οπότε, πάμε με ό,τι έχουμε ψωράλογα, πάμε με τον Αστραχάν. Κάπως, όμως, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε. Δεν είναι προφητεία, είναι η πραγματικότητα.
Ανακεφαλαιώνοντας, δεν μπορεί κάθε φορά που το σύστημα εισέρχεται σε ανισορροπία –είτε γιατί μερικοί τραπεζίτες είπαν να τζογάρουν τα ρέστα τους, είτε γιατί ένας παγκολίνος στην Κίνα κόλλησε κορονοϊό, είτε γιατί έρχεται μετεωρίτης, είτε γιατί έρχεται η Αποκάλυψη στο Dark– να πετάγεται τσουπ ένας μηχανισμός και να τραβά ότι έχουν και δεν έχουν οι φτωχοί, να τα περνά στους πλούσιους. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα και μοιάζει σαν μυθολογική τιμωρία: μην τολμήσετε να ξυπνήσετε το σύστημα, γιατί καταλαβαίνει ότι πεινάει και σας πίνει το αίμα.
Κι επειδή ο κόσμος παραμένει στάσιμος στη μυθολογία, σύντομα κάποιοι θα κληθούν να γράψουν ιστορία· αν είναι να κινηθεί προς τα μπρος.
ΥΓ – Εσείς πόση βοήθεια λάβατε σήμερα από την πατρίδα σας την Ευρώπη; ■
