Πόσες ματαιώσεις και χαμένες ευκαιρίες χωρούν στο στρογγυλό παγκάκι με τη ζαρντινιέρα;
Φανταστείτε την απόλαυση να κάθεστε μπροστά απ’ το Public στο Σύνταγμα με 35 βαθμούς καλοκαίρι πάνω σε λαμαρίνα κι από κάτω άσφαλτο βαμμένη κόκκινη, με μποτιλιάρισμα στα πέντε μέτρα. Αυτό τώρα το σκέφτηκαν επιστήμονες άνθρωποι και ειδικοί της χωροταξίας, θέλει να μας πει ο Δήμαρχος και όσοι τον λιβανίζουν.
Αυτό είναι, πάντως, το πλέον χαρακτηριστικό τοπόσημο του Μεγάλου Περιπάτου της Αθήνας. Ένα στρογγυλό τσίγκινο παγκάκι για όσους θέλουν να ξαποστάσουν από την πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Εξάλλου, τι άλλο σε βάζει να μετακινείσαι μες στον ήλιο στο κέντρο της πρωτεύουσας, αν όχι οι καταπιεστικές υποχρεώσεις μιας καθημερινότητας που δεν βγάζει πουθενά, μιας καθημερινότητας που συνιστά διαχρονικά την πλέον χαρακτηριστική πολιτική ματαίωση;
Υποψιάζεται κανείς, βέβαια, πως μέσα στο στρογγυλό τσίγκινο παγκάκι, που έβγαλε τα λεφτά του με αδιανόητο σουρεαλισμό στα social media, οι ιθύνοντες θα βάλουν οι και κανένα δεντράκι, απ’ τα λεφτόδεντρα που δεν υπάρχουν, για μια ψευδαίσθηση σκιάς και προστασίας από τα φαινόμενα των καιρών. Σ’ αυτό το εμβληματικό μνημείο του νεοελληνικού πολιτισμού άλλος είδε μια ταϊστρα κατοικιδίων, άλλος είδε την Πηγάδα του Μελιγαλά, άλλος είδε τον Ζορμπά να χορεύει κι άλλος είδε μέσα ένα φιδάκι απ’ αυτά που καίμε για να διώχνουμε τα κουνούπια. Είναι αλήθεια ότι τα πάντα μπορεί να δει κανείς εκεί μέσα με τα 5.700 ευρώ που κόστισε το κάθε παγκάκι-ζαρντινιέρα. Κατά τ’ άλλα μάς χρεοκόπησε ο τυροπιτάς που δεν έκοβε απόδειξη.
Την ίδια ώρα στη Novartis σκίζουν τα πτυχία τους μ’ αυτά που βλέπουν να γίνονται στο κέντρο της Αθήνας. Λογικά απ’ του χρόνου οι foreign officials –για τους οποίους δεν υπάρχει ακόμη σαφής ορισμός στα κατάστιχα του νεοελληνικού κράτους, παρά μόνο στα αντίστοιχα της αμερικανικής γραφειοκρατίας– θα πληρώνονται για να προωθούν ψευδοπιπεριές. Και μην το γελάτε καθόλου. Στη Λατινική Αμερική, ο Σχίνος ο Μόλλιος ή Schinus Molle ή ψευδοπιπεριά χρησιμοποιείται σε παραδοσιακές θεραπείες για τις αντιβακτηριδιακές και αντισηπτικές του ιδιότητες. Με λίγο rebranding θα αγαπηθούμε ξανά. Είναι κι αυτό ένα είδος κανονικότητας, δεν νομίζετε;
Ο χειμώνας έρχεται
Μιλάμε δε και γκρινιάζουμε μόνο για το καλοκαίρι, κάνοντας μια προβολή του μέλλοντος στα βάσανα της συγκυρίας. Φανταστείτε, όμως, τι έχει να γίνει και τον χειμώνα, όταν θα βρέχει και τα νερά θα κυλούν προς τις σχάρες των υπονόμων, σχηματίζοντας λιμνούνες, εκεί που είναι ακόμα το πεζοδρόμιο και οι περαστικοί θα πρέπει να στέκονται πάνω στις πολύχρωμες λωρίδες της επικλινούς ασφάλτου για να πάνε στη στάση –ας πούμε– ή να περάσουν το φανάρι, ανάμεσα στα μηχανάκια που κατά πάσα πιθανότητα θα κόβουν δρόμο μέσα από τις ζαρντινιέρες κι ό,τι άλλο φανταστεί ο περιπατητικός νους. Χωροταξικό LSD, ενδεχομένως ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος να είσαι παντού και πουθενά.
Μια παρόμοια, πάντως, λύση στα προβλήματα μετακίνησης του κόσμου την είχαν κάνει παραμονές Ολυμπιακών Αγώνων με διαπλατύνσεις όπου είχαν τη φαεινή ιδέα να περάσουν τα πεζοδρόμια πάνω από τον δρόμο χωρίς να τον επιπεδώσουν (π.χ. στο Κολωνάκι έξω από το Βρετανικό Συμβούλιο), με αποτέλεσμα το μισό πεζοδρόμιο να γέρνει προς το άλλο μισό, με μια σχάρα ανάμεσα για τα νερά. Είναι που την ξέρουν την Αθήνα και την έχουν περπατήσει οι ρέκτες του καθ’ ημάς μεγαλοαστισμού. Αλίμονο, στους αριστερούς θυμόσοφους της περιπατητικής σχολής, που αλλού πατούν και αλλού βρίσκονται.
Με όλα αυτά, πού να κάθεσαι να σκέφτεσαι τώρα τι θα γράφει ο προϋπολογισμός του 2021 και τι είναι αυτό το 16% ύφεση στο β’ τρίμηνο που ψέλλισε ο ΥΠΟΙΚ λίγο πιο πέρα από το στρογγυλό παγκάκι, όπου οι ταμίες του Έθνους ψάχνουν να τετραγωνίσουν τον φαύλο κύκλο της ταξικής μεροληψίας. Πάμε ξανά για κουβά.
